Novimus & qui te, transversa tuentibus hircis :

Et

quo,

fed faciles, Nymphæ, rifere, facello.
M. Tum, credo, cum me arbuftum videre Myconis,
Atque mala vitis incidere falce, novellas.

D. Aut hic ad veteres fagos, cum Daphnidis arcum
Fregifti & calamos: quæ tu, perverfe Menalca,
Et cum vidifti puero donata, dolebas:
Et, fi non aliqua nocuiffes, mortuus effes.
M. Quid domini faciant, audent cum talia fures?
Non ego te vidi Damonis, peffime, caprum
Excipere infidiis, multum latrante Lycisca?
Et cum clamarem: Quo nunc fe proripit ille?
Tityre, coge pecus, tu poft carecta latebas.
D. An mihi cantando victus non redderet ille
Quem mea carminibus meruiffet fiftula, caprum ?
Si nefcis, meus ille caper fuit : & mihi Damon
Ipfe fatebatur; fed reddere poffe negabat.

M. Cantando tu illum aut unquam tibi fiftula cera
Juncta fuit? non tu in triviis, indocte, folebas
Stridenti miferum ftipula difperdere carmen ?

D. Vis ergo, inter nos, quid poffit uterque, viciffim
Experiamur ?
ego hanc vitulam (ne forte recufes,
Bis venit ad mul&tram, binos alit ubere fœtus)
Depono tu dic, mecum quo pignore certes.
M. De grege non aufim quidquam deponere tecum:

Eft mihi namque domi pater; eft injufta noverca:
Bifque die numerant ambo pecus, alter & hædos.
Verum id, quod multo tute ipfe fatebere majus,
(Infanire libet quoniam tibi) pocula ponam
Fagina, cælatum divini opus Alcimedontis:
Lenta quibus torno facili fuperaddita vitis

10

15

20

25

30

35

Diffufos edera veftit pallente corymbos.

In medio duo figna, Conon : & quis fuit alter?
Defcripfit radio totum qui gentibus orbem:
Tempora quæ meffor, quæ curvus arator haberet:
Necdum illis labra admovi, fed condita fervo.
D. Et nobis idem Alcimedon duo pocula fecit :
Et molli circum eft anfas amplexus acantho:
Orpheaque in medio pofuit: filvafque fequentis.
Necdum illis labra admovi, fed condita fervo.

40

Si ad vitulam spectas, nihil eft, quod pocula laudes.
M. Nunquam hodie effugies: veniam, quocunque vocaris.
Audiat hæc tantum, vel qui venit: ecce, Palamon.
Efficiam pofthac, ne quemquam voce laceffas.
D. Quin age, fi quid habes, in me mora non erit ulla:
Nec quemquam fugio: tantum, vicine Palæmon,
Senfibus hæc imis (res eft non parva) reponas.
P. Dicite: quandoquidem in molli confedimus herba.
Et nunc omnis ager, nunc omnis parturit arbos :
Nunc frondent filvæ: nunc formofiffimus annus.
Incipe, Damota: tu deinde fequêre, Menalca.
Alternis dicetis: amant alterna Camoenæ.
D. Ab Jove principium Mufæ: Jovis omnia plena :
Ille colit terras: illi mea carmina curæ.

M. Et me Phoebus amat: Phoebo fua femper apud me
Munera funt, lauri, & fuave rubens hyacinthus.
D. Malo me Galatea petit lafciva puella;
Et fugit ad falices, & fe cupit ante videri.
M. At mihi fefe offert ultro, meus ignis, Amyntas:
Notior ut jam fit canibus non Delia noftris.
D. Parta meæ Veneri funt munera: namque notavi
Ipfe locum, aëriæ quo congeffere palumbes.

45

50

55

60

65.

M. Quod potui, puero filveftri ex arbore lecta
Aurea mala decem mifi: cras altera mittam.

D. O quoties, & quæ nobis Galatea locuta eft!
Partem aliquam venti divom referatis ad auris.

70

M. Quid prodeft, quod me ipfe animo non fpernis, Amynta, Si, dum tu fectaris apros, ego retia fervo?

Phyllida mitte mihi: meus eft natalis, Iola:

Cum faciam vitula pro frugibus, ipfe venito.
M. Phyllida amo ante alias: nam me difcedere flevit :
Et, Longum formose vale, vale, inquit, Iola.
D. Triste lupus stabulis, maturis frugibus imbres,
Arboribus venti, nobis Amaryllidis iræ.
M. Dulce fatis humor, depulfis arbutus hædis,
Lenta falix foto pecori, mihi folus Amyntas.

D. Pollio amat noftram, quamvis fit ruftica, Musam :
Pierides, vitulam lectori pafcite veftro.

M. Pollio & ipfe facit nova carmina: pafcite taurum,
Jam cornu petat, & pedibus qui fpargat arenam.
D. Qui te, Pollio, amat, veniat, quo te quoque gaudet.
Mella fluant illi, ferat & rubus afper amomum.

M. Qui Bavium non odit, amet tua carmina, Mævi:
Atque idem jungat vulpes, & mulgeat hircos.
D. Qui legitis flores & humi nafcentia fraga,
Frigidus, o pueri, fugite hinc, latet anguis in herba.
M. Parcite oves nimium procedere: non bene ripæ
Creditur ipfe aries etiam nunc vellera ficcat.
D. Tityre, pafcentis a flumine reice capellas:
Ipfe, ubi tempus erit, omnis in fonte lavabo.
M. Cogite ovis, pueri: fi lac præceperit æftus,
Ut nuper, fruftra preffabimus ubera palmis.

75

80

85

༡༠

95

D. Heu, heu, quam pingui macer eft mihi taurus in ervo! 100

Idem amor exitium pecori, pecorifque magiftro.

M. His certe neque amor caufa eft: vix offibus hærent.
Nefcio, quis teneros oculus mihi fafcinat agnos.
D. Dic, quibus in terris, & eris mihi magnus Apollo,
Tris pateat cœli fpatium non amplius ulnas.
M. Dic, quibus in terris infcripti nomina regum
Nafcantur flores : & Phyllida folus habeto.
P. Non noftrum inter vos tantas componere litis :
Et vitula tu dignus, & hic: & quifquis amores
Aut metuet dulcis, aut experietur amaros.
Claudite jam rivos, pueri : fat prata biberunt.

105

10

Virgilius. T. 1.

B

POLLIO. ECLOGA IV.

ARGUMENTU M.

In hac Ecloga interpretanda dici vix poteft, quam inanem operam viri docti vana religione capti navaverint. Vaticinationem Sibyllae de Chrifti natalibus expreffam effe, quam Virgilius ingeniofe ad natales nobilis pueri tranftulerit, jam Lactantius, Inft. VII, 24, & Conftantinus M. in Orat. ad Sanctorum coetum, graece reddita a non indocto homine, Eusebii libris de Vita Conftantini adjuncta c. 19 fq. demonftrare voluit, ejufque auctoritatem viri docti fecuti funt plerique omnes, de via ac ratione tantum folliciti, qua reconditum hujufmodi vaticinium ad Romanos pervenire potuerit. Vide inprimis Chandler's Vindication of the defenfe of Chriftianity Book II, ch. 2, fect. 2, & T. II, Poftfcript. p. 44. Whifton's Supplement to the literal accomplishment of Scripture Prophecies p. 94 fq. Nihil tamen ista opinione effe poteft levius & frigidius, quamvis ea multis exornari poffit, quae a viris doctis minus animadverfa funt. Sic v. c. e Iofeph. Ant. XV, 13, qui Herodem regem Pollionis hofpitio & amicitia ufum effe memorat, colligere aliquis poffit, ab Herode facile, Virgilio praefente, Pollioni de Meffia narrari, aut Nicolaum Damafcenum, doctum hominem, cujus minifterio Herodes ufus eft, Augufto percarum, de Iudaeorum opinionibus commemorare potuiffe, & id genus alia. Enimvero inter omnes populos magna inprimis aliqua calamitate oppreffos, vaticinia circumferri folent, quae five graviora minari, five laetiora polliceri folent, quae, neceffaria rerum viciffitudine, melioribus aliquando fuccedentibus temporibus, fere femper eventum habent. Jam in magno illo numero vaticiniorum & oraculorum, quae olim partim fuperftitione, partim fraudibus hominum celebrata, & five fub aliis nominibus five fub Sibyllarum nomine paffim vendita fuere, quorumque inprimis magna celebritas inter bellorum civilium calamitates effe debuit, & fuiffe etiam memoratur, cf. Fabric. Bibl. Gr. 1. I, C. 30. unum fuit aliquod, quod magnam aliquam felicitatem fu