P. VIRGILII MARONIS AENEIDOS LIBRI VII-XII. EDIDIT ET ANNOTATIONE ILLUSTRAVIT P. HOFMAN PEERLKAMP. LEIDAE APUD H. W. HAZENBERG ET SOCIOS. MDCCCXLIII. P. VIRGILII MARONIS A E N E I D O S LIBER SEPTIMUS. Tu quoque litoribus nostris, Aeneia nutrix, Aeternam moriens famam, Caieta, dedisti; Tu quoque litoribus nostris, Ae- ribus pro huic litori. Illud quoque neia nutrix. Aeneidis septimae ini- iam reprehenderunt veteres: respicit tium longe melius, ut nunc puto, enim ad Misenum VI. 232. Ab eo ducitur a vs. 37. Nunc age, qui re- loco nimis esse seiunctum, cum ultiges, Erato, quae tempora rerum. mis versibus libri praecedentis nimis Tu quoque litoribus nostris, Ae- coniunctum, recte animadvertunt. Iam neia nutrix. Nutrix Aeneae, nulla saepe dictum est, grammaticos carre alia nobilis, nisi quod nutrix fuit mina poetarum in locis geographicis Aeneae, dedit litoribus Italiae aeter- plurimum inquinavisse. Interdum amor nam famam. Hoc nimium est. Si v. c. soli natalis, interdum cupido ostenAugustus ibi Antonium vicisset , ea tandae doctrinae et facilitas glossevictoria aeternam litori famam de- matum apte inserendorum, talia nobis disset, non moriens nutrix, licet additamenta pepererunt. Totus iste linutrix Aeneae. Heynius in Excursu I. torum tractus varia habebat nomina , postquam omnia ad hanc narrationem quae historici, propter fortuitam aliexcusandam attulit, disputationem ita quam similitudinem ad tempora Aefinivit: » Hoc tamen verum est, post neae referebant. Grammatici alia de similem de Miseno et Palinuro nar- Baia, Leucosia, Prochyta , Aenaria , rationem, novitatem huic Caietae com- fingere potuissent. In hoc de Caieta memorationi deesse.” Nec bene lito- additamento Ovidius exemplo esse pot |