Et nunc servat honos sedem tuus, ossaque nomen Aggere composito tumuli, postquam alta quierunt uit, qui Virgilium longe superavit: Concedamus, quamquam vix sine iro- Et nunc servat honos sedem tuus. Nescio fere, quid ista Latine significent, nisi honos manet, in sua sede manet, non movetur, stabilis ad hunc usque diem permansit. Heynius: >>Exquisite, pro honos adest adhuc, servatur sedi tuae, tumuli tui exstat adhuc memoria." Ossaque nomen, Hesperia in magna, si qua est ea gloria, signat. Nomen signat ossa, pro signat sepul crum, dure. Melius Ovidius II. Metam. 326. Corpora dant tumulo, signentque hoc carmine saxum. Vide Burmannum. Melius Silius III. 440. nec honos intercidit aevo, Defletumque tenent montes per saecula nomen. XII. 155. Misenum servantem Idaea sepulcro Nomina. Iam si qua est ea gloria sententiam habent ineptam. Poeta voluit, quae sane magna est gloria; sed dixit contrarium: licet ea non sit tanta gloria. Heynius ita accipi vult: quae est magna gloria. nia quadam dici posse iudico; modo poeta canit nutricem litoribus Italiae aeternam dedisse famam: nunc canit nutricem ab iisdem litoribus magnam accepisse gloriam? At pius exsequiis Aeneas rite solutis. Aeneas ante horas aliquot socios reliquerat vs. 235. libri VI. postquam cum iis Misenum sepeliverat. Filum narrationis abruptum est per descensum ad inferos. Hoc filum repetitur. Aeneas, perfecto descensu, viam secat ad naves sociosque revisit. Hic statim in memoriam recens sepulti Miseni redimus. Huic igitur Miseno exsequiis rite solutis compositoque, ut narratum est, sepulcro, portum Cumanum relinquit. Sine exsequiis rite solutis, vela ventis non dedisset. Nam Misenus funere totam classem infestabat. Ideo de exsequiis repetitur. Adspirant aurae in noctem. Valerius Flaccus II. 580. Panditur hic totis in noctem carbasus alis: Litoraque et veteris tumulos praelabitur Ili, Dardaniumque patrem. Ubi legendum puto: Dardaniumque ratis. Argo saepe ratis a Valerio appellatur. Luna negat; splendet tremulo sub lumine pontus. Dives inaccessos ubi Solis filia lucos Assiduo resonat cantu, tectisque superbis Vincla recusantum, et sera sub nocte rudentum; Atque fugam dedit, et praeter vada fervida vexit. Quum venti posuere, omnisque repente resedit Inaccessos. Quo nemo unquam accessit, quia non potuit: hinc inaccessibiles, qua forma Romani carent. Eadem ́est ratio aliorum, ut adiectivorum invictus, similium. Statius Theb. I. 50. inadspectos coelo radiisque penates servantem. Wagner. interpretatur: ad quos accedere periculosum est, ut yɛïqɛç άunto, quas non sine periculo tangas. Quae ne monstra pii paterentur talia Troes. Columella de Cultu hortorum I. Haec ne ruricolae pate rentur monstra. Aurora in roseis fulgebat lutea bigis. Schraderus et Bentleius volebant croceis. Heynius haeret in mira colorum temperatione. Ausonius in Periocha Odysseae et Iliadis. Iam coelum roseis rutilat Tithonia bigis: Aurora in croceis fulgebat lutea bigis. Recte Ausonius roseum et lutea non iunxit. Luteus color est, qualis in vitello ovi, minus adeo cum rosis conveniens. In Iride sunt isti colores simul iuncti, non in Au rora. Atque hic Aeneas ingentem ex aequore lucum In mare prorumpit. Variae circumque supraque Nunc age, qui reges, Erato, quae tempora rerum, Aethera mulcebant cantu. Servius ad Aeneid. IV. 524. citat aequora. Wakefieldus volebat aera. Cui bono? Ovidius Fastor. I. 155. Et tepidum volucres concentibus aethera mulcent. Ambrosius Hexaem. V. 12. aves aethera cantu mulcere consuerunt. Nunc age, qui reges, Erato. Hoc esse puto initium libri septimi. Virgilius in sex prioribus libris errores Aeneae absolvit. Vidit Aeneas patrem, venit in Italiam. Est haec altera pars Aeneidis, novum quasi opus. Maius opus, dicit ipse, moveo: maior plerique sunt rerum scriptores, bellum maxime memorabile omnium, quae unquam gesta sint, me scripturum. Sic Apollonius orditur librum III. El sάye vûv, ’Eqaτò, xagá 9' lovaoo. Servius annotavit : >> Hinc est sequentis operis initium. Ante dicta enim ex superioribus pendent." Quae tempora rerum. Formula rerum status adeo communi usu veterum poetarum et historicorum recepta est, ut non credam Virgilium in simplici propositione ab ea discessisse. Quare distinguo: quae tempora, rerum Quis Latio antiquo fuerit status. Tu, diva, mone. Valerius Flaccus IV. 348. Tum pius Oeagri, claro de sanguine vates, Admonita genetrice, refert casuque locorum sq. Ubi scribendum admonitus. Tyrrhenamque manum, totamque sub arma coactam Maius opus moveo. Rex arva Latinus et urbis Maior rerum mihi nascitur ordo. In Goth. rerum maior. Vulgatum et Ammian. Marcell. agnoscit XV. pag. 53. Quoniam, ut Mantuanus vates praedixit excelsus, maius opus moveo, maiorque mihi rerum nascitur ordo. Maior est gravior. Ita Quintil. Inst. II. 5. Et hic (Sallustius cum Livio comparatus) historiae maioris est auctor. Sive autem dicas maior ordo, sive rerum maiorum, eodem redit. Non haec est hypallage. Non recte Gronovius in Livio I. 1. ad maiora initia rerum ducentibus fatis, correxit maiorum; ut neque Hemsterhusius in Xenoph. Ephesio II. pag. 18. εἶχε δ ̓ ἄρα μεγάλην ἀρχὴν συμφορᾶς ὁ ἔλεος, bene correxit με γάλης. Prolesque virilis Nulla fuit. Hoc est: Nullam habuit prolem virilem, filium nunquam habuit. Atqui mox dicit filium patri prima iuventa fuisse ereptum. Si voluisset poeta, Latinum tunc, quum Aeneas in Italiam veniebat, non habuisse filium, dixisset: prolesque virilis Non erat, haec oriens prima est erepta iuventa. Legendum vel: Una fuit; vel, quod praestat, verba primaque oriens erepta iuventa est sunt delenda. Nam et huic loco minus convenit, requiritur nempe prima enim iuventa ei erepta est. Nec bene iunguntur oriens prima iuventa erepta est. Prima iuventa non dicitur de infantibus vix natis. Recte autem fato divum non habuit filium. Est enim haec omnibus regibus calamitas, Latino inprimis fuit, propter Turnum et Aenean. Servius quidem annotavit : »Per transitum tangit historiam. Amata enim (uxor Latini) duos filios, voluntate patris Aeneae spondentes Laviniam sororem, factione interemit: unde et erepta dixit, quasi per vim. Hos alii coecatos a matre tradunt, postquam amisso Turno Lavinia Aeneae iuncta est." Sed magna semper in istis historiis fuit varietas. Et Virgilius alteram sequi potuit, vel etiam ad consilium suum mutare. Sola domum et tantas servabat filia sedes, Sed variis portenta deum terroribus obstant. Sola domum et tantas servabat filia sedes. Imitationes sunt Valerii Flacci I. 721. O domus, o freti nequidquam prole Penates. Conf. Burmannus ad VII. 50. Vobisne domos, vobisne penates Esse putem. Silius VI. 439. Vestigia nostri Casta tori, domus et patrium sine crimine servat Inviolata Larem. Quibus exemplis commendari fortasse potest illud, quod Schol. Theb. I. 572. legit: tantos servabat nata penates. Statius dixerat: huic primis et pubem ineuntibus annis Mira decore pio, servabat nata penates. Sed in hoc Scholiasta saepe verba Statii pro verbis poetarum laudatorum male repetuntur: quod vel memoriae ipsius deceptae, vel librariis tribuendum est. Vulgatum quoque idem Schol. vidit ad Theb. I. 393: »>Ut Virgilius: Filius huic fato divum prolesque virilis Nulla fuit. Sed et alibi: Sola domum et tantas servabat filia sedes, Natorum n.d." Ubi legendum Iam matura v. i. p. n. a. Est et imitatio Claudiani de Rapt. Pros. I. 122. Hennaeae Cereri proles optata virebat Unica. Iam vicina thoro plenis ado– leverat annis Virginitas. Turnus, avis atavisque potens. Avi et atavi, ut avi et proavi. Ambrosius Hexaem. III. 7. alius avis atavisque nobilis. Reddenda est vox Valerio Flacco VI. 109. Inde etiam par mortis honos: tumulisque recepti (canes) Inter avos positusque virum. Lege: inter avos proavosque. Flaccus de canibus dixit avos et proavos, ut Virgilius in Georgicis avi numerantur avorum de apibus. Huius apes summum. In Medic. a manu prima talamum. Hoc corruptum esse arbitror ex altum. |